Kleine overwinningen mogen ook gevierd worden

Na mezelf voldoende tijd gegund te hebben om te wennen op de afdeling, heb ik een start gemaakt aan mijn opdrachten. In periode 1 moeten 4 opdrachten worden goedgekeurd en hoewel ik nog genoeg tijd heb om me hiermee bezig te houden, leek het me een goed plan om hieraan te gaan beginnen. Dit om mezelf ook genoeg ruimte te geven om zaken aan te passen.

Naast het beginnen aan opdrachten, stond ook mijn eerste examen op de planning in week 4. Na een flinke dosis stress en een slapeloze nacht, heb ik mijn examen Verpleegtechnisch Handelen 100% goed afgerond.

Dit had nog wat handen in de aarde, want ik had mijn examenpapieren helaas nog niet kunnen ontvangen. De stress van tevoren hing hier dan ook mee samen, omdat ik in de veronderstelling was dat ik mijn examen nu niet kon maken. Een hoop geregel, een half uur eerder naar school om papieren op te halen en uiteindelijk deze fijne papieren niet nodig gehad. Een last viel van mijn schouders toen ik direct na mijn handelingen te horen kreeg dat ik me voor niks druk gemaakt had en het dan toch echt gehaald had. Dit hebben mijn simulant (mijn moeder, die een uitstekende patiënt met koliekpijnen was) en ik dan ook gevierd met een ontbijtje in Eindhoven. We mochten het ook wel ontbijt noemen, want ik had 's ochtends door de stress niks kunnen eten en het was nog vrij vroeg.

Mijn opdracht over de coördinatie van zorg, heb ik gelukkig ook al aan mijn afgeronde zaken mogen toevoegen. Tijdens 2 hectische dagen op de afdeling hield ik het hoofd koel en wist ik het overzicht over mijn patiënten te bewaren, met voldoende ruimte om verdieping op te zoeken en zelfstandigheid op te bouwen. Nu ik ook eindelijk een start heb kunnen maken met het delen van medicatie was mijn coördinatie compleet en kon ik mijn opdracht direct laten aftekenen.

Aan het eind van deze week, met 2 werkdagen, 1 dag examenstress en 2 schooldagen, merk ik dat ik me voldaan voel. Het doet me goed dat ik mijn opdrachten heb kunnen starten en dat ik mijn examen zo goed heb gedaan. Ik ben trots op mezelf, hoewel ik dat niet altijd wil toegeven. Ik ben kritisch naar mezelf toe en zoek altijd verbeterpunten, maar ik durf nu toch wel te zeggen dat ik het verdomd goed gedaan heb deze week. Ik zie hoe ver ik gekomen ben vanaf het eerste jaar (IG of verpleegkunde, dat is om het even) en ik merk hoeveel ik mezelf heb ontwikkeld. Niet alleen binnen het werkveld, maar ook als persoon. Ik ben op de afdeling nog steeds bezig met persoonlijke ontwikkeling en probeer te groeien, maar ik kan aan het eind van deze week ook eindelijk toegeven dat ik heel erg goed bezig ben.

Ik vind het moeilijk om dit soort dingen over mezelf te zeggen, omdat ik dus altijd op zoek ben naar verbeterpunten. Het kan altijd nog beter, het kan altijd nog strakker, 100% kan ook 110% worden. Maar deze week ga ik lekker. En ik hoop dat ik dat het hele jaar vast kan houden.

Kleine overwinning verdienen het ook om gevierd te worden.

Bedankt voor het lezen, laat me gerust weten wat je ervan vindt! Ik ben niet alleen zoekende in balans, maar ook in manieren om mijn gedachten te verwoorden. De ene keer is het misschien leuker of grappiger omschreven dan de andere, dus alle feedback is welkom.

Wil je op de hoogte blijven van mijn posts, wordt dan lid van mijn pagina