Oriëntatie en uitstelgedrag (niet de beste combi)

Na 6 weken op de afdeling heb je het idee dat de tijd voorbijvliegt. Je bent er inmiddels een tijdje, je bent niet meer “net begonnen”, je stelt je niet meer iedere keer aan iedereen voor als je een dienst begint, want je hebt eindelijk het idee dat je je collega’s een beetje kent. De 40 weken zijn er geen 40 meer en je kan jezelf niet inhouden om af te tellen. Aan het eind van deze geen 40 weken meer (maar 34!!!) heb je je diploma. Je bent dan geen stagiaire meer, je kan eindelijk aan de slag (als je gaat werken natuurlijk). In de komende 34 weken ben je ook niet meer alleen bezig met stage lopen, het werk op de afdeling wordt vanzelfsprekender, het voelt niet meer direct als stage. Je bent ook bezig met je examenplanning, je werkplanning over het algemeen (want hoe voorkom je dat je gaat achterlopen op je verslagen of opdrachten?) en je oriëntatie op de toekomst.

Nu de periode in volle gang is, wordt het tijd dat ik me niet alleen meer bezighoud met oriëntatie op mijn afdeling, maar ook met de oriëntatie op de nabije toekomst. Dit jaar wordt druk, dus is het tijd voor een duidelijkere planning. Mezelf kennende, ga ik me hier niet heel strak aan houden, maar gebruik ik het meer als richtlijn (dat maak ik mezelf in ieder geval wijs als ik weer eens een door mezelf gestelde deadline heb gemist). Sommige opdrachten en examens zijn in samenspraak met mijn praktijkopleider gepland, omdat ik ook afhankelijk ben van anderen (bijvoorbeeld bij het begeleiden van andere studenten). Sommige opdrachten moeten vanuit school voor een bepaalde tijd af zijn, wat het voor mij makkelijker maakt om het minder uit te stellen. Om de een of andere reden lukt het me redelijk goed om opdrachten op tijd af te krijgen, ook al heb ik ze misschien net te lang laten liggen.

Iedere twee weken maak ik een reflectieverslag (of, dat is de bedoeling, volgens mij loop ik al achter). Ik merk dat ik moeite heb met het kiezen van de juiste situaties om op te reflecteren. De eerste twee weken was het makkelijk en heb ik een verslag geschreven over mijn gevoel van de eerste weken (gespannen, zenuwachtig, maar ontzettend enthousiast). Het tweede verslag is al een uitdaging, omdat ik een andere methode ga gebruiken (korthagen, die veel gebruikt wordt op HBO i.p.v. STARR, die meestal gebruikt wordt op MBO). Het tweede verslag had eigenlijk ook al klaar moeten zijn, omdat het derde verslag anders te lang op zich laat wachten. Het tweede verslag is niet alleen een uitdaging omdat ik de methode niet helemaal begrijp, maar ook omdat ik moeilijk een situatie kan kiezen waarop ik wil reflecteren. Hoe maak ik een situatie concreet en zet ik alles op papier. Schrijven is het probleem niet, maar er zo over nadenken dat het voor een ander duidelijk is hoe je gehandeld hebt is nogal lastig. En om die gedachten dan om te zetten naar woorden op papier, is niet altijd makkelijk. Een uitdaging, in combinatie met uitstelgedrag van hier tot Tokio en andere verslagen die ook graag door mij geschreven willen worden maakt dat ik een beetje achterloop. Nu is dat nog te overzien, maar ik weet ook dat ik dit niet het hele jaar moet blijven doen.

Oriëntatie op de verdere toekomst houdt op dit moment in dat ik kijk naar hbo-opleidingen. In november staan er open dagen voor de deur (die niet fysiek gaan plaatsvinden maar online) en ik wil graag een duidelijk beeld krijgen van de opleidingen waarin ik geïnteresseerd ben. Ik weet vrij zeker dat ik hbo-verpleegkunde wil gaan doen, een verkort traject omdat ik hopelijk een diploma haal op mbo-niveau. Mijn voorkeur gaat nu uit naar de HAN in Nijmegen, maar ik twijfel nog over voltijd of deeltijd/duaal. Voltijd houdt in dat ik volledig naar school ga, met stages. Dit betekent geen vast salaris (-), veel contacturen op school (-), veel begeleiding (+) en oriëntatie in verschillende werkgebieden (+). Deeltijd of duaal zou inhouden dat ik solliciteer naar een baan als verpleegkundige, gedeeltelijk naar school ga en in dienst ben van een vaste werkgever. Ik heb dan een vast salaris (+), baangarantie na de opleiding (+) en veel zelfstandigheid (+). Er wordt ook veel van je verwacht dan, want naast een baan en veel werken moet je je ook focussen op je studie. Dit vraagt veel inspanning (-), zelfstandigheid (-) en de vaardigheid om werk/school/privé te kunnen balanceren (-). Zelfstandigheid is een voordeel, maar ook een nadeel. Ik werk graag zelfstandig, maar weet dat ik af en toe een zetje in de juiste richting nodig heb. Studeren in Nijmegen betekent ook dat ik op zoek ga naar woonruimte daar in de buurt en dat vraagt ook de nodige aandacht. Ga ik alleen wonen? Wil ik een zelfstandige kamer of iets delen met huisgenoten? Kan ik in de buurt van Wageningen kijken en gaan samenwonen? Hierop kan ik me de komende tijd ook gaan oriënteren. Hierin is weinig ruimte voor uitstelgedrag, maar het heeft niet de hoogste prioriteit. De eerste open dagen zijn in november, de volgende in februari en het voorjaar. De periode waarin er geen open dagen zijn, kan ik dit op een laag pitje zetten. Er zijn per slot van rekening ook nog andere dingen die mijn aandacht vragen.

De komende 34 weken (ik kan het toch echt niet laten, het zijn er gewoon geen 40 meer!!!) moet ik leren hoe ik mijn aandacht kan verdelen zonder mezelf in drieën te splitsen, prioriteiten stellen en een hartig woordje spreken met mijn uitstelgedrag.

Procrastination is a bitch en we kunnen het blijkbaar toch goed met elkaar vinden. Het is tijd om je te laten gaan, laat me met rust en waag het niet om terug te komen, want ik heb hier geen tijd meer voor. Je hebt me geleerd hoe het is om te presteren onder druk, iets waar ik je dankbaar voor zal blijven. Maar nu ik heb ervaren hoe het is om wel op tijd te beginnen aan taken en op tijd klaar te zijn (op tijd = minimaal 2 dagen van tevoren, niet 10 minuten voor de deadline) weet ik waar mijn voorkeur naar uit gaat. Bedankt, maar het is tijd om te gaan.